Olumlu Görüşme Pendik’te Fettuccine Alfredo

kirthanos' Alıntı:

Pendik’te Fettuccine Alfredo ve 10 Numara Performans

İlk deneyimim olması nedeniyle epey heyecanlıydım. Yola çıkmadan iki saat önce Irmak Hanım’la telefonda konuştum, müsait olduğunu söyleyince “Panik yok, Pendik var!” diyerek attım kendimi yola. Girişin sade, ulaşımın kolay olduğu bir yerde buluştuk. Kapıyı açar açmaz siyah elbisesiyle beni karşıladı; elbisenin altından vücut hatları gayet net görünüyordu. O ilk anlarda çekingenlik zirvede ama onda öyle samimi bir enerji vardı ki, sanki beni 40 yıllık dost gibi içeri buyur etti.


İçeri girdiğimizde sohbet-muhabbet derken, bir anda olaylar “MasterChef” havasına büründü. Neden mi? Çünkü kendisi karnının aç olduğunu söyledi, ben de “İstersen yemeğini yapmaya devam et, yedikten sonra konuşuruz,” diye laf attım. Kendi karnım da gurulduyordu ama stres yüzünden pek çaktırmadım. Irmak Hanım fettuccine alfredo tarzında, kremalı soslu bir makarna hazırlamaya girişti. “Yemek kokusu harika ama midemde uçuşan kelebekler yüzünden ben galiba sadece fesleğenleri selamlamakla yetineceğim,” diye içimden geçirdim. Neyse ki yanında viski ve Red Bull da vardı; kafein-alkol karması ile kafamdaki kelebekler hafiften sakinleşti.


Arada tatlı bir köpeği de bize eşlik ediyordu. Buluşma esnasında resmen üç kişiydik: Ben, o ve aramızda patilerini uzatan şirin köpek. Onu sol elimle severken, bir yandan da Irmak Hanım’ın yavaş yavaş bana yaklaştığını hissettim. Ben çekingenliğimi kıramazken, hafiften çakırkeyif olmanın da etkisiyle elim sağ bacağına değmeye başlamış. Kendisi de telefonla uğraşıyordu ama “Aramızdaki tampon (köpek) da kalktı, acaba ne yapsak?” diye bir hissiyat vardı.


Derken “Artık içeri geçebiliriz,” dedi. Ben ‘İlk adımı atamayacağım galiba’ derken, o an “Hadi bakalım!” moduna girdim. Duşa girip çıktım, odada bornozumla ayakta dikiliyorum; o da karşımda çırılçıplak duruyor. Bir süre hareket sıfır, bakışıyoruz. Sonra ikimiz de kahkahayı patlattık. “İstersen ışıkları kapatabilirim,” dedi. “Işıkla sorunum yok ama, madem teklif ettin, neden olmasın?” dedim. Romantizm bekliyordum, ama olay “Karanlıkta acaba nereye basacağım?” paniğine dönüştü.


Yatağa oturduk, o da yanıma geldi. Gayet saf bir şekilde “Ee şimdi ne yapıyoruz?” diye sordum. O an, sanki bir oyun menüsünde “Başlat” tuşunu arıyor gibiydim. Derken işler hızlandı, çekingenlik rafa kalktı. İlk başta beni biraz “uyandırması” gerekti; biraz zaman aldı ama sonra vitesi yükselttik. Farklı pozisyonlar denedik ve yaklaşık 25-30 dakika kadar devam ettik. Ben hâlâ “Devam edebilirim” modundaydım ama Irmak Hanım “Artık dayanamayacağım, biraz dinlenelim,” diyerek mola istedi. Bu benim için gurur mu, yoksa doz aşımı mı diye düşündüm. “Nasıl sence?” diye sordum. Gülerek “Performansın 10 numara!” deyince, içimden “Tamamdır, spor salonu hocası ‘Bravo, devam!’ demiş gibi hissediyorum,” diyerek rahatladım.


Mola sonrası banyoya geçtim, iki-üç dakika kendime geldim ve içimdeki son enerjiyi de kullanmak istedim. Cesaretimi toplayıp seslendim: “Irmak Hanım, bir şans daha rica edebilir miyim?” O da “Hadi gel o zaman,” dedi. Beş dakika kadar süren o ikinci round sonrası hepimiz – ben, Irmak Hanım ve tabii ki çakırkeyif ruh halim – resmen maratonu tamamlamış gibiydik. Ter içinde kaldım, o da “Sen resmen spor salonu açtın burada!” diyerek espri patlattı. Bu rahatlamayla tüm stresimi attığımı fark ettim.


Sonra tekrar duş aldım, kahvemizi içtik. Ben kapıdan çıkarken ufak tefek şakalar yaptı, parmaklarıyla popoma dokunmaya çalışıp beni güldürdü. Bu tatlı veda eşliğinde Pendik’ten ayrılırken, çekingenliğimi de geride bırakmış oldum. İlk deneyimim olmasına rağmen, Irmak Hanım sayesinde hem keyifli hem de unutulmaz bir macera yaşadım. 🫶


Ne Tavsiye Ediyorum?

Denemek isteyenler hiç düşünmesin. Irmak Hanım, sıcak tavırları, profesyonelliği ve sürprizlerle dolu ruh haliyle pişman olmayacağınız bir deneyim yaşatıyor. Fettuccine alfredo ustalığından tutun, maraton misali performansına kadar her şey 10 numara. Gidin, görün, tadını çıkarın!

Genişletmek için tıkla ...

kirthanos' Alıntı:

Pendik’te Fettuccine Alfredo ve 10 Numara Performans

İlk deneyimim olması nedeniyle epey heyecanlıydım. Yola çıkmadan iki saat önce Irmak Hanım’la telefonda konuştum, müsait olduğunu söyleyince “Panik yok, Pendik var!” diyerek attım kendimi yola. Girişin sade, ulaşımın kolay olduğu bir yerde buluştuk. Kapıyı açar açmaz siyah elbisesiyle beni karşıladı; elbisenin altından vücut hatları gayet net görünüyordu. O ilk anlarda çekingenlik zirvede ama onda öyle samimi bir enerji vardı ki, sanki beni 40 yıllık dost gibi içeri buyur etti.


İçeri girdiğimizde sohbet-muhabbet derken, bir anda olaylar “MasterChef” havasına büründü. Neden mi? Çünkü kendisi karnının aç olduğunu söyledi, ben de “İstersen yemeğini yapmaya devam et, yedikten sonra konuşuruz,” diye laf attım. Kendi karnım da gurulduyordu ama stres yüzünden pek çaktırmadım. Irmak Hanım fettuccine alfredo tarzında, kremalı soslu bir makarna hazırlamaya girişti. “Yemek kokusu harika ama midemde uçuşan kelebekler yüzünden ben galiba sadece fesleğenleri selamlamakla yetineceğim,” diye içimden geçirdim. Neyse ki yanında viski ve Red Bull da vardı; kafein-alkol karması ile kafamdaki kelebekler hafiften sakinleşti.


Arada tatlı bir köpeği de bize eşlik ediyordu. Buluşma esnasında resmen üç kişiydik: Ben, o ve aramızda patilerini uzatan şirin köpek. Onu sol elimle severken, bir yandan da Irmak Hanım’ın yavaş yavaş bana yaklaştığını hissettim. Ben çekingenliğimi kıramazken, hafiften çakırkeyif olmanın da etkisiyle elim sağ bacağına değmeye başlamış. Kendisi de telefonla uğraşıyordu ama “Aramızdaki tampon (köpek) da kalktı, acaba ne yapsak?” diye bir hissiyat vardı.


Derken “Artık içeri geçebiliriz,” dedi. Ben ‘İlk adımı atamayacağım galiba’ derken, o an “Hadi bakalım!” moduna girdim. Duşa girip çıktım, odada bornozumla ayakta dikiliyorum; o da karşımda çırılçıplak duruyor. Bir süre hareket sıfır, bakışıyoruz. Sonra ikimiz de kahkahayı patlattık. “İstersen ışıkları kapatabilirim,” dedi. “Işıkla sorunum yok ama, madem teklif ettin, neden olmasın?” dedim. Romantizm bekliyordum, ama olay “Karanlıkta acaba nereye basacağım?” paniğine dönüştü.


Yatağa oturduk, o da yanıma geldi. Gayet saf bir şekilde “Ee şimdi ne yapıyoruz?” diye sordum. O an, sanki bir oyun menüsünde “Başlat” tuşunu arıyor gibiydim. Derken işler hızlandı, çekingenlik rafa kalktı. İlk başta beni biraz “uyandırması” gerekti; biraz zaman aldı ama sonra vitesi yükselttik. Farklı pozisyonlar denedik ve yaklaşık 25-30 dakika kadar devam ettik. Ben hâlâ “Devam edebilirim” modundaydım ama Irmak Hanım “Artık dayanamayacağım, biraz dinlenelim,” diyerek mola istedi. Bu benim için gurur mu, yoksa doz aşımı mı diye düşündüm. “Nasıl sence?” diye sordum. Gülerek “Performansın 10 numara!” deyince, içimden “Tamamdır, spor salonu hocası ‘Bravo, devam!’ demiş gibi hissediyorum,” diyerek rahatladım.


Mola sonrası banyoya geçtim, iki-üç dakika kendime geldim ve içimdeki son enerjiyi de kullanmak istedim. Cesaretimi toplayıp seslendim: “Irmak Hanım, bir şans daha rica edebilir miyim?” O da “Hadi gel o zaman,” dedi. Beş dakika kadar süren o ikinci round sonrası hepimiz – ben, Irmak Hanım ve tabii ki çakırkeyif ruh halim – resmen maratonu tamamlamış gibiydik. Ter içinde kaldım, o da “Sen resmen spor salonu açtın burada!” diyerek espri patlattı. Bu rahatlamayla tüm stresimi attığımı fark ettim.


Sonra tekrar duş aldım, kahvemizi içtik. Ben kapıdan çıkarken ufak tefek şakalar yaptı, parmaklarıyla popoma dokunmaya çalışıp beni güldürdü. Bu tatlı veda eşliğinde Pendik’ten ayrılırken, çekingenliğimi de geride bırakmış oldum. İlk deneyimim olmasına rağmen, Irmak Hanım sayesinde hem keyifli hem de unutulmaz bir macera yaşadım. 🫶


Ne Tavsiye Ediyorum?

Denemek isteyenler hiç düşünmesin. Irmak Hanım, sıcak tavırları, profesyonelliği ve sürprizlerle dolu ruh haliyle pişman olmayacağınız bir deneyim yaşatıyor. Fettuccine alfredo ustalığından tutun, maraton misali performansına kadar her şey 10 numara. Gidin, görün, tadını çıkarın!

Genişletmek için tıkla ...

kirthanos' Alıntı:

Pendik’te Fettuccine Alfredo ve 10 Numara Performans

İlk deneyimim olması nedeniyle epey heyecanlıydım. Yola çıkmadan iki saat önce Irmak Hanım’la telefonda konuştum, müsait olduğunu söyleyince “Panik yok, Pendik var!” diyerek attım kendimi yola. Girişin sade, ulaşımın kolay olduğu bir yerde buluştuk. Kapıyı açar açmaz siyah elbisesiyle beni karşıladı; elbisenin altından vücut hatları gayet net görünüyordu. O ilk anlarda çekingenlik zirvede ama onda öyle samimi bir enerji vardı ki, sanki beni 40 yıllık dost gibi içeri buyur etti.


İçeri girdiğimizde sohbet-muhabbet derken, bir anda olaylar “MasterChef” havasına büründü. Neden mi? Çünkü kendisi karnının aç olduğunu söyledi, ben de “İstersen yemeğini yapmaya devam et, yedikten sonra konuşuruz,” diye laf attım. Kendi karnım da gurulduyordu ama stres yüzünden pek çaktırmadım. Irmak Hanım fettuccine alfredo tarzında, kremalı soslu bir makarna hazırlamaya girişti. “Yemek kokusu harika ama midemde uçuşan kelebekler yüzünden ben galiba sadece fesleğenleri selamlamakla yetineceğim,” diye içimden geçirdim. Neyse ki yanında viski ve Red Bull da vardı; kafein-alkol karması ile kafamdaki kelebekler hafiften sakinleşti.


Arada tatlı bir köpeği de bize eşlik ediyordu. Buluşma esnasında resmen üç kişiydik: Ben, o ve aramızda patilerini uzatan şirin köpek. Onu sol elimle severken, bir yandan da Irmak Hanım’ın yavaş yavaş bana yaklaştığını hissettim. Ben çekingenliğimi kıramazken, hafiften çakırkeyif olmanın da etkisiyle elim sağ bacağına değmeye başlamış. Kendisi de telefonla uğraşıyordu ama “Aramızdaki tampon (köpek) da kalktı, acaba ne yapsak?” diye bir hissiyat vardı.


Derken “Artık içeri geçebiliriz,” dedi. Ben ‘İlk adımı atamayacağım galiba’ derken, o an “Hadi bakalım!” moduna girdim. Duşa girip çıktım, odada bornozumla ayakta dikiliyorum; o da karşımda çırılçıplak duruyor. Bir süre hareket sıfır, bakışıyoruz. Sonra ikimiz de kahkahayı patlattık. “İstersen ışıkları kapatabilirim,” dedi. “Işıkla sorunum yok ama, madem teklif ettin, neden olmasın?” dedim. Romantizm bekliyordum, ama olay “Karanlıkta acaba nereye basacağım?” paniğine dönüştü.


Yatağa oturduk, o da yanıma geldi. Gayet saf bir şekilde “Ee şimdi ne yapıyoruz?” diye sordum. O an, sanki bir oyun menüsünde “Başlat” tuşunu arıyor gibiydim. Derken işler hızlandı, çekingenlik rafa kalktı. İlk başta beni biraz “uyandırması” gerekti; biraz zaman aldı ama sonra vitesi yükselttik. Farklı pozisyonlar denedik ve yaklaşık 25-30 dakika kadar devam ettik. Ben hâlâ “Devam edebilirim” modundaydım ama Irmak Hanım “Artık dayanamayacağım, biraz dinlenelim,” diyerek mola istedi. Bu benim için gurur mu, yoksa doz aşımı mı diye düşündüm. “Nasıl sence?” diye sordum. Gülerek “Performansın 10 numara!” deyince, içimden “Tamamdır, spor salonu hocası ‘Bravo, devam!’ demiş gibi hissediyorum,” diyerek rahatladım.


Mola sonrası banyoya geçtim, iki-üç dakika kendime geldim ve içimdeki son enerjiyi de kullanmak istedim. Cesaretimi toplayıp seslendim: “Irmak Hanım, bir şans daha rica edebilir miyim?” O da “Hadi gel o zaman,” dedi. Beş dakika kadar süren o ikinci round sonrası hepimiz – ben, Irmak Hanım ve tabii ki çakırkeyif ruh halim – resmen maratonu tamamlamış gibiydik. Ter içinde kaldım, o da “Sen resmen spor salonu açtın burada!” diyerek espri patlattı. Bu rahatlamayla tüm stresimi attığımı fark ettim.


Sonra tekrar duş aldım, kahvemizi içtik. Ben kapıdan çıkarken ufak tefek şakalar yaptı, parmaklarıyla popoma dokunmaya çalışıp beni güldürdü. Bu tatlı veda eşliğinde Pendik’ten ayrılırken, çekingenliğimi de geride bırakmış oldum. İlk deneyimim olmasına rağmen, Irmak Hanım sayesinde hem keyifli hem de unutulmaz bir macera yaşadım. 🫶


Ne Tavsiye Ediyorum?

Denemek isteyenler hiç düşünmesin. Irmak Hanım, sıcak tavırları, profesyonelliği ve sürprizlerle dolu ruh haliyle pişman olmayacağınız bir deneyim yaşatıyor. Fettuccine alfredo ustalığından tutun, maraton misali performansına kadar her şey 10 numara. Gidin, görün, tadını çıkarın!

Genişletmek için tıkla ...